تظاهرات پوستی پسوریازیس از نظر مرفولوژی و شدت بسیار متنمع اند و درمان باید مطابق با این تنووعات انجام گیرد. عوامل بیولوژیک درمان های نوینی هستند که برای معالجه فرم های شدید بیماری بکار برده میشوند. باید توجه داشت که فرم های شدید پسوریازیس می توانند مشکلات قلبی- عروقی و نیز خطر مرگ و میر را افزایش دهند. از این رو در انواع شدید بیماری، توجه به استراتژیهای پیشگیرانه اهمیت زیادی دارد.

‏- نکات مهم:

‏- مطالعات ۱۰ ‏سال گذشته نشان داده اند بین پسوریازیس و برخی اختلالات از جمله سندروم متابولیک و بیماری قلبی- عروقی ارتباط وجود دارد. به عنوان نکته قابل توجه، خطر این اختلالات با افزایش سن کاهش مییابد. بیماران در معرض خطر شامل مردان جوان مبتلا به نوع شدید پسوریازیس میباشند.

‏- پسوریازیس پلاکی شایع ترین نوع پسوریازیس است. انواع دیگر پسوریازیس نیز وجود دارند که واکنش هر یک از آنها نسبت به درمان متفاوت میباشد و ممکن است با علایم سیستمیک متنوعی همراه باشند.

‏- بازدارندهای TNF (عامل بافت مردگی تومور) باید به عنوان اولین رده عوامل درمانی برای معالجه آرتریت پسوریاتیک در نظر گرفته شوند.

‏- فتوتراپی و داروهای سیستمیک از جمله متوترکسات، اسیترتین (سوریاتان) سایکلوسپورین و عوامل بیولوژیک موثرترین داروهای درمانی برای پسوریازیس متوسط تا شدید می باشند.

‏طی سالهای اخیر شناخت بشر از پسوریازیس بسیار متحول شده است که بنوبه خود بر نحوه درمان تاثیر زیادی گذاشته است. کورتیکواستروییدهای موضعی و فتوتراپی همچنان درمان اصلی میباشند، اما عوامل بیولوژیک امید تازه ای برای بیماران با فرم های شدید بیماری محسوب میشوند. طی سالهای اخیر معلوم گردید که خطر بیماری قلبی- عروقی در مبتلایان به پسوریازیس بالاتر است اما مکانیسم دقیق این افزایش خطر همچنان ناشناخته باقی مانده است. در حال حاضر مطالعات زیادی در زمینه اساس ژنتیکی این بیماری در حال انجام میباشند.

‏در این مقاله مروری به بررسی اپیدمیولوژی، تاثیرات پسوریازیس، پاتوژنز، فرم های کلینیکی و درمانهای پسوریازیس پرداخته شده است.